!يارَب

,دَر شَبِ کَویر شده نَفْسَمْ

.دَر نُقطه تَقٰاطُعِ زمين و آسمانم

,يا رَب! از ظُلمَت خَسته و درمانده گشته ام

.نه قادر به شمارش ماسه ها هستم نه قادر به شمارش ستاره ها

.از تنهایی بِشّدتْ اِحساسِ سَرما ميكنم

,نه آگاهی از بوته زارِ شعله ور شده دارم

.نه آگاهی از آتشِ حَضرَتِ موسیٰ دارم

,بِسانِ «واو» خَمْ گشته ام

.بِسانِ «نونْ» بَدَلْ شده به جوهردانم

.همراهِ با نَعلِینْ من، وجودم را هم پشت سر گذاشته ام

,لبهای تشنه ام/ بی علمم را به ذِكرَتْ

,چشمه خشك شده چشمانم را به آسمانت

.دستهای ترك خورده از فرط گناهم را به عَرشَت بلند كرده ام

.يا رَبْ! تو خود، مرا از من بهتر ميشناسی

.بدون لَبْ زَدَنَ آرزو و دِلتَنگیِ مرا خود میدانی

.دائماً بالاتر است خواسته تو از خواسته من، ميدانم

.دَر دَرْگَهَتْ اَرزِشْمَندَم ، مَنْ مَردُمِ دیده ی تو هستم

..پس اجازه نَده دَر كَويرْ گُم و مَحو شَوَم

.با دَمِ مُباركِ ستاره طارقِ فرود آمده در كَوير زنده ام كن

.با اِدراكِ آورده هايت مُجَهَّزَمْ كن

,الان كه به اِطمينانْ/يَقينْ رسيده ام بَرگردان مرا

.به حياتی كه بی اعتقاد زندگی مي كردم

NECMETTİN ŞAHİNLER

2017

YAKARIŞ

Çölleşmiş nefsimin gecesinde,

Arzın ve semânın kesiştiği noktadayım Rabbim!

Karanlıktan yorulmuşum, bunalmışım,

Ne kumları sayabilirim ne de yıldızları.

Yalnızlıktan üşüyorum Rabbim!

Ne yanan çalılıktan haberim var,

Ne de Hz. Mûsâ’nın ateşinden.

“Vav” gibi kıvrılmış,

“Nûn” gibi hokka olmuşum.

Sadece “nalınlarımı” değil,

Varlığımı da geride bırakmışım.

Susuz/bilgisiz dudaklarımı zikrine,

Pınarları kurumuş gözlerimi Semâ’na,

Günahtan çatlamış avuçlarımı Arş’ına çevirmişim.

Sen, beni benden daha iyi bilirsin Rabbim!

Ne istediğimi, ne özlediğimi daha demeden anlarsın.

Çünkü biliyorum ki; Senin isteğin benim isteğimden daima öncedir.

Senin katında değerliyim, Senin gözbebeğinim.

Öyleyse çölde kaybolmama, silinip gitmeme izin verme Rabbim!

Çöle inen Târık’ının kutlu soluğuyla beni dirilt.

Getirdiklerinin idrâkiyle donat!

İnanmadan yaşadığım bir hayata,

Şimdi “yakînen” inanarak yaşayan biri olarak geri döndür Rabbim!

NECMETTİN ŞAHİNLER

2017