En büyük yalnızlık başkaları tarafından anlaşılamamanın getirdiği yalnızlıktır. Hz. Yâkub şimdi yalnızlığı daha bir derinden duymaktadır. Çünkü tek başınadır ve uzlet hayatı yaşayarak, bir türlü unutamadığı Yûsuf’unun

Bir insan düşünelim ki; Allah ona özel lütuflarda bulunup seçkin kılmış ve kendisine âyetlerini/mesajlarını indirmiştir. Ama bu kişi böyle bir ilme/bilgiye sahipken yeryüzünde kendi arzu ve heveslerinin

Eğer insan için yeni bir tanım yapmaya çalışırsak şunu söylememiz mümkündür: “İnsan; ahdine vefâ eden, sözünde duran bir varlıktır.” Ahde vefânın en anlamlı ve hayatî olanı “Mîsâk”

Ölümüm sessiz olsun, ağlamasın hiçbir göz, Değişen yalnız beden, bâkî kalan ise öz. Her ne kadar Montaigne: “Ölümden niye korkacağım ki? Ben varken o yoktur, o gelince

“Bu, onların îman etmeleri sonra küfretmeleri dolayısıyla böyledir. Böylece kalplerinin üzerine mühür basılmıştır, artık onlar incelikleri anlayamazlar.”  Münâfık; dıştan mü’min görünüp içinden inkâr eden iki yüzlü insandır.

Ey îman edenler! Etkili öğüt veren, bir tevbe (nasuh) ile Allâh’a yönelin. Umulur ki Rabb’iniz çirkinliklerinizi ve günahlarınızı örter ve sizi altından ırmaklar akan cennetlere yerleştirir. O

İnsanları tevhide çağırmanın ve onlara Allah’ın dinini tebliğ etmenin yolu olan dâvet, El-Müfredât yazarı Râgıb el- İsfahânî‘nin ifadesiyle; kendisiyle aynı kökten türeyen “dâva ve iddia” dan özellikle

Başlık olarak seçtiğimiz cümle Hz. İbrâhim’in En’âm 6/76. ayette geçen bir sözünden alınmıştır. Sözünü ettiğimiz âyet Hz. İbrâhim’in, semâvî varlıkları; “yıldızları, ayı ve güneşi” kutsamaktan Allah’ın aşkın,

Anarsam Sen’i anarım, dudağımı açarsam Sen’i söylemek, Sen’i övmek için açarım. Neşelenirsem neşeme sebep olan Sen’sin. Senden daha taze, senden daha yemyeşil bir ağaç. Senden daha nurlu,